Echo & the Bunnymen, The Jesus and Mary Chain, New Order, The Cure…
Tους μοιάζουν, αλλά δεν είναι. Με έντονα Indie/pop στοιχεία των 80′ s, με δύο δισκογραφικές να αρνούνται να κυκλοφορήσουν την δουλειά τους χαρακτηρίζοντάς την παλιομοδήτικη και ξεκινώντας από την Σουηδική πόλη Jönköping το 2000, οι Mary Onettes έκαναν ένα μεγάλο ταξίδι με πολλές κατηφόρες και πολλούς τοίχους από τούβλο για να φτάσουν στα ράφια των δισκοπωλείων.
Από τότε πολλά έχουν αλλάξει, η πρώην παθιασμένη αλλά αφελής rockband κατάφερε να μείνει ενωμένη παρά τις αντιξοότητες, να δημιουργήσει ένα υγιή δεσμό μεταξύ των μελών της και εφτά χρόνια μετά να κυκλοφορήσει το ντεπούτο ομώνυμο album το οποίο απέσπασε καταπληκτικά σχόλια από παντού με αποτέλεσμα το φθινόπωρο του 2007 να ξεκινήσει ένα μακρύ touring στην Ευρώπη.
Το The Mary Onettes χαρακτηρίζεται από κιθάρες που δεν έχουν κανένα σκοπό να θεωρηθούν ογκώδεις γιατί δεν είναι και από ένα φιλόδοξο ήχο που δείχνει πόσο τα μέλη της μπάντας ελκύονται από τις όμορφες μελωδίες και ρυθμούς που παίζονταν στα ραδιόφωνα δύο δεκαετίες πριν. Μία ξεχωριστή μίξη darkwave και βρετανικής ανεξάρτητης pop με ένα χαρισματικό τραγουδιστή και μερικά από τα πιο κλασσικά καινούργια tracks της ’80s αισθητικής.
Οh my…. Σαν να περπατάς στον δρόμο και να συναντάς τα κατακόκκινα χείλη του Robert Smith να σου λένε καλημέρα.
Ορκίζομαι πως όταν τον πρωτοάκουσα, οράματα των Ian McCulloch , Bernard Sumner και Jim Reid άρχισαν να χορεύουν μέσα στο κεφάλι μου, έκλεισα τα μάτια και θυμήθηκα πώς είναι να είσαι 18, συμπεραίνοντας πως δεν υπάρχει τίποτα λανθασμένο σε ένα μικρό ταξίδι στην ξεχασμένη πάροδο της εφηβικής μου μνήμης, αλλά αντίθετα είναι κάτι που πρέπει να αρχίσω να κάνω πολύ συχνότερα.
Νοσταλγία σε μεγάλες ποσότητες και πολύ πολύ χαριτωμένος.
Track List :
01. Pleasure Songs
02. Lost
03. Void
04. The Laughter
05. Slow
06. The Companion
07. Explosions
08. Henry
09. Under The Guillotine
10. Still
Tί λες τωρα??? Οι ανθρωποι εχουν ταξιδεψει, απο αλλη δεκαετια. Συγχαρητηρια.
Και δεν τους ηξερα, και μου αρεσαν,και ξανα συγχαρητηρια.
Χαίρομαι ιδιαίτερα που τους βρήκες καλούς. Αυτό το έρημο το «slow» το έχω λιώσει και όχι μόνο. Μνήμες…
Καλησπέρες
Einai foberoi, apo to prwto album tous eixa skeftei ‘auti i banda tha mas dwsei nea oneira!’
elpizw na perasoun ki apo mas otan periodeusoun,,,